Uprawnienia udostępnianych folderów sieciowych mogą być nadawane na poziomie systemu plików NTFS oraz samego folderu. Poniżej przedstawione są najważniejsze cechy tych rozwiązań oraz przykłady. Dobrą praktyką jest nadawanie uprawnień wyłącznie na poziomie NTFS.

Uprawnienia NTFS:
– uprawnienia mogą być nadane plikom i folderom,
– uprawnienia mogą być przyznane użytkownikom i grupom,
– uprawnienia są kumulowane, wygrywa uprawnienie mniej restrykcyjne,
– uprawnienie „odmów” zawsze nadpisuje „zezwalaj”

Uprawnienia folderów udostępnianych:
– uprawnienia są nadawane tylko folderom udostępnianym,
– uprawnienia są kumulowane, wygrywa uprawnienie mniej restrykcyjne,
– uprawnienie „odmów” zawsze nadpisuje „zezwalaj”

Kumulacja uprawnień NTFS i folderów udostępnianych:
– uprawnienia są kumulowane, nadpisuje („wygrywa”) uprawnienie bardziej restrykcyjne

Przykłady:

1. Użytkownik na poziomie NTFS ma uprawnienie „Odczyt” a na poziomie folderu udostępnionego „Pełna kontrola”. Wynikowym uprawnieniem jest zatem „Pełna kontrola”.
2. Użytkownik na poziomie NTFS ma uprawnienie „Modyfikacja” a na poziomie folderu udostępnionego „Odczyt”. Wynikowym uprawnieniem jest zatem „Odczyt”.
3. Użytkownik na poziomie NTFS ma uprawnienie „Odczyt” oraz „Pełna kontrola” a na poziomie folderu udostępnionego „Modyfikacja”. Wynikowym uprawnieniem jest zatem „Modyfikacja” (mniej restrykcyjnym uprawnieniem NTFS jest „Pełna kontrola” – nie „Odczyt”, natomiast folder udostępniony ma uprawnienie „Modyfikacja” dlatego uprawnieniem wynikowym jest „Modyfikacja” – uprawnienie bardziej restrykcyjne).